کتاب مثبت گرایی سمی نوشته ویتنی گودمن کتابی ارزشمند در حوزه روانشناسی است. نویسنده در این کتاب پیرامون یکی از معضلات دنیای امروزه صحبت می‌کند با نام مثبت گرایی سمی یا افراطی.

برای همه ما پیش آمده است که به نگرش مثبت ترغیب می‌شویم و اینکه نیمه پر لیوان را ببینیم. اما مانند هرچیز دیگری مثبت اندیشی هم تا حدودی لازم است. درصورتی که در آن افراط کنیم، در واقع از رویارویی با پیشامدی تلخ فرار کرده‌ایم. شاید به طور موقت با این فرار از مشکلات خودمان را رازی نگه داریم. اما به زودی آن مشکلات مانند زخمی که سر باز کند دوباره وارد زندگی ما خواهند شد. با خواندن این کتاب می‌توان با مضرات مثبت اندیشی سمی آشنا شد.

در برابر مثبت اندیشی سمی، مثبت اندیشی سالم قرار می‌گیرد که در حقیقت به فرد کمک می‌کند در رویدادهای سخت بینش مثبت و نقطه امیدی داشته باشد که به وسیله آن بتواند شادی‌ای را که از دست داده دوباره پیدا کند. چیزی که بین این دو متفاوت است این است که در مثبت گرایی سمی فرد سعی دارد مشکلاتش را به کلی تکذیب کند بی آنکه بخواهد دنبال تدبیری باشد. اما در مثبت گرایی سالم در واقع شخص، مشکلات و پیشامدهای ناگوار را می‌پذیرد و در سایه امیدی که دارد تلاش می‌کند آنچه را تخریب شده بازسازی کند و به جای فرار از مشکل، بایستد و قوی‌تر با آن مقابله کند.

ویتنی گودمن در کتاب مثبت گرایی سمی داستان‌های واقعی و مشکلات مراجعه کنندگانش را برای ما شرح می‌دهد و برخورد انسان‌های مختلف در مواجه با مشکلات متفاوت را برای ما توضیح می‌دهد.

اگر شما با مشکلی مواجه هستید و دائما از جانب اطرافیان به مثبت اندیشی دعوت می‌شوید بی آنکه درکی از مصائب شما داشته باشند، خواندن این کتاب به شما توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب مثبت گرایی سمی:

راستش را بخواهید، مثبت‌نگری چنان در فرهنگ ما عجین شده که به چالش کشیدن آن ترسناک است. هنگام تحقیق و نگارش در خصوص موضوع مثبت‌اندیشی همیشه نگران این هستم که منفی‌گرا به نظر برسم. هر زمان که سعی می‌کنم فرهنگ «فقط حال خوب» را انکار و آن را رد کنم، ناگزیر کسانی پیدا می‌شوند که خشمگین، حیرت‌زده و سردرگم هستند و با نظرات و پیام‌هایشان به من هجوم می‌آورند: «چطور ممکن است مثبت‌نگری سمی باشد؟!